Legacy

Atelier Jongerius, 27 september 2024

In een zonovergoten atelier temidden van de kunstwerken van multitalent Truus Druyts herdenken we de onverwacht snel en veel te jong overleden, hartverwarmende vrouw, rechercheur, historica, moeder en schrijver Kirsten Snijders. Haar manuscript, nog bij een uitgever opgehaald door medeschrijver Monika om vandaag aan haar terug te geven, ligt in viervoud op de plaats waar we Kirsten hadden willen zien. Een kaars brandt en een roze roos met doornen markeert de liefde en het gemis dat we allemaal voelen. Ze heeft indruk gemaakt. We voelen allemaal dat haar boek er moet komen. Het is haar legacy. Voor haar dochter en voor de wereld. Het boek gaat er komen. Zoveel is zeker. Onherroepelijk komt de vraag wat onze, wat mijn legacy is.

Ik ga erover in gesprek met Dahomey, een van de intrigerende schilderwerken van Truus Druyts, artist in residence bij atelier Jongerius:

‘De vorige keer dat ik je zag, intrigeerde, imponeerde en intimideerde je me. En dat terwijl je ‘slechts’ een schilderij bent. Je kunt me niks aandoen, dus wat raakte me zo?

Die kant in mij die ongezien door het leven gaat, onderdrukt en stilgezwegen. De mannelijke energie en de supervrouwelijke, het androgyne.

Gek genoeg doen die kanten er helemaal niet meer toe. Althans niet om apart te belichten. Het intrigerende is om het er allemaal te laten zijn.

Mijn legacy is via schrijven de ziel te laten spreken en ontdekken wie je allemaal bent.

Geïntegreerd, apart. Alle facetten die naast elkaar en evenveel recht hebben op bestaan.

Wat wil ik de wereld laten zien? Wat wil ik nalaten?

De schoonheid in en van dualiteit.

In elk donker zit licht. In elk licht donker.

Elke vrouw heeft mannelijke eigenschappen, een mannelijke stem. Elke man een vrouwelijke.

Moeten we dat allemaal gelijk trekken? Nee, juist de verschillen maken het mooi.

Ieder zijn/haar eigen stem geven. Schrijven om jezelf en de wereld te begrijpen.

Taal aan gevoel geven. Mooi, zelfs als het lelijk is.

Liefde verspreiden in woorden.

Op gevoel schrijven en ongerijmd jezelf zijn. Vrouwelijk, mannelijk, androgyn. In elke samenstelling.

Elke dag zijn wie je dan bent.

Elke dag anders. Elke dag hetzelfde. Want jij.

De schoonheid van het mysterie bewaren. Er is zoveel te ontdekken. We raken niet uitgeleerd.

De open blik. Soms schurend, soms provocerend, soms volledig verwarrend. Altijd vanuit liefde.

Vanuit liefde naar liefde, de bron in ieder. De kracht ontluikend van elke ziel die ontwaakt.

Jij, Dahomey, bent wie je bent. Niet passend in een hokje, behalve dat van jezelf. En ook daar bungel je met een been overboord.’

Als alles leeft, wat leeft er dan in jou?

Breng in woorden tot leven wat (in) jou beweegt.

Goed voor jou. Goed voor de wereld.