Diane

18 Was ik, toen ik voor het eerst met de trein ging. Als dochter van een buschauffeur ging ik met de bus. Naar de stad voor kleren of de tandarts en ook de eerste jaren op kamers reisde ik met de bus tussen Eindhoven en Nijmegen. De bus was ik gewend. Ik wist waar ik moest kijken om te weten waar ie heen ging. Ik wist op welke plek in de bus de kans het kleinst was dat een eerder genuttigde maaltijd de weg omhoog zou kiezen. De trein was een nieuwe, onbekende wereld. Daar wist ik dat allemaal niet van.
En niet een klein ritje om mee te beginnen. Nope, meteen in het diepe. Naar de Kuip, naar de Rolling Stones. Ook eerste keren. Ook onbekend.

Fantastisch en f*cking scary.

Het werd een vuurdoop.

Op de terugweg strandde de overvolle trein, honderden meters voor het station waar onze laatste trein naar huis wachtte. Niemand wist waarom de trein piepend tot stilstand was gekomen. Er kwam geen informatie door de luidsprekers. Het gerucht ging dat een lolbroek aan de noodrem had getrokken.

Met de haren recht overeind klom ik achter mijn vriendje aan uit de stilstaande trein. Liep ik langs het spoor naar het station. Doodsbenauwd in de drukte van duizenden mensen die ook een weg naar huis zochten.
Ik kwam heelhuids thuis. Meerdere ervaringen rijker.

Van de week zat ik weer in de trein. Naar Amsterdam. Naar het Ambassadehotel, waar alle internationale schrijvers verblijven en worden geïnterviewd. Voor een Mastermind Schrijf Geschiedenis van Christine Pannebakker. Dichtbundels mee. Klaar voor een middag over de pers.

De trein is inmiddels bekend terrein. De schrijvers wereld daarentegen… een nieuwe, onbekende wereld. Daar ga ik weer. Niet eerst een klein ritje. Nee, gelijk in het diepe met niet een, maar twee boeken. En ook nog dichtbundels. Poëzie. Niet het makkelijkste genre om zichtbaar mee te worden. Wel mijn hart en ziel, gebundeld in woorden.

Fantastisch en f*cking scary.

De bundels liggen de hele middag voor me op tafel, terwijl ik als een spons alles in me opneem. Intussen in de aangrenzende lobby, Arnon Grünberg in een interview. Surreëel.

Dan ben ik aan de beurt. Weer rillingen all over. Ik stamel wat onsamenhangends en vergeet helemaal om ze te laten zien. Middag voorbij. Kans gemist. Oeps, dat zichtbaar zijn vraagt nog wat oefening.

Heelhuids thuis. Rijker. Vastbesloten te struikelen en op te staan. Het me eigen te maken tot het lekker voelt.

Niet met de haren overeind, maar met plezier. Het zien als een experiment.
Dan hoef ik niet te weten hoe het werkt. Dan mag ik dat spelenderwijs ontdekken.
The joy!

Spelen ga ik zondag 18 juni. Zichtbaar. Op een theaterpodium. In the spotlight. Met de bundels Als alles leeft en Dark love.
De bundels van betekenis.
Want dat zijn ze. Van betekenis. Voor mij én voor jou.

Ik beloof je, ik ga ze dit keer niet vergeten te showen. 😜
💕

Wil je erbij zijn? Tickets zijn hier verkrijgbaar.

Wil je een vrijkaartje? Bestel dan vóór 17 juni beide bundels hier.

Stop.

We spend hours on failure. Analyzing, suffering, learning how to do better. And forget about the things that did work out. Everything that did go well. Actions you did do. Results you did get.Even if the only thing you managed to do today was getting up, it’s still a win. You did it. Celebrate!

Celebration is a muscle that needs training. I know, cause mine needs training too.

This week I received a truckload of books. My books. My first.

I was overwhelmed. I rushed into action to get everything in place for presenting them the 18th of June. Rushed to get the technology in order so they can be bought.

I rushed and forgot to cherish this once in a lifetime moment: the reception of my first printed poetry.

So today I stop.

And celebrate.

I did it.

I am a published poet.

I come from a place where getting out of bed was hard, merely impossible. I still got up. I didn’t see the win then. I see it now.

If getting up is your only win today: celebrate!

One day all those times you did get out of bed, add up to a precious bundle of poems, to a filled life. And you’ll stop and celebrate right there and then. You’ll enjoy the win.

Cause you’ll be a trained winner.

So stop now.

And celebrate your win today.

I do.

#zinnigezondag #sundaysenses #stop #celebrate #win #darklove #alsallesleeft #precious #life #lifelessons #live #mentalhealth #hope #gettingup #everyday #poet #poetry #debute #dichter #gedichten #debuut #loss #heartache #personalgrowth

Ze zijn gevoeld en geschreven, vorm gegeven en gedrukt.

En nu mogen ze geboren worden.

Mijn dichtbundels Als alles leeft en Dark love.

30 jaar stilte doorbroken.

Een reis door het donker.

Met een lichtje, dat ondoofbaar bleek, door de diepste, donkerste krochten van m’n ziel.

Verlies, bedrog, verdriet.

Het leven.

En dan is daar de helende omhelzing van hartenpijn.

Woorden koesterend als bitterzoete chocolade.

Verlichting brengend in donker verdriet.

Bij mij.

Bij jou.

Bij iedereen wiens hart littekens heeft opgelopen.

Van het diepste donker naar het dansende licht.

Dansen. Dat gun ik je.

Oké, even van poëtisch naar praktisch.

Voetjes op de vloer.

Op 18 juni dansen de lichtbundels de wereld in tijdens mijn aller, allereerste boekpresentatie

‘Als alles leeft en Dark love, bundels van betekenis’ .

Een zinnige zondag middagevent met uiteraard een workshopelement, want ik zou ik niet zijn als er niets te schrijven valt. Echt, daar wil je bij zijn.

Het event is in Nijmegen bij Cultuurhuis De Lindenberg, zondagmiddag 18 juni om 14.15u.

Yes, ik ga het theater in!

Zij zullen overigens de ticketverkoop (€11 inclusief btw) verzorgen, met een eigen ticketlinkje. Waarover later meer.

Want…tromgeroffel…

Als alles leeft en Dark love zijn vanaf nu te bestellen.

En koop je ze allebei in een set, dan krijg je van mij een vrijkaartje voor de 18e.

Heb je dat ticketlinkje helemaal niet nodig.

Hier kun je ze bestellen: https://academie.dhyaan.nl/bestelling-dichtbundels/

Een losse bundel kan natuurlijk ook, hè.

liefs,

Diane

#schrijver #schrijven #dichter #poems #poetry #alsallesleeft #darklove #verlichtverdriet #verlies #stem #hartzeer #gebroken #hart #alleenmaarliefde #alsliefdepijndoet #lichtbundel #donker #licht #liefdesverdriet #gebrokenhart #rouw #leven

Following an invitation by businesscoach Femke Hertog and her Miracle makers program last september, I took a hard honest look in the mirror.
It showed me two things.

One
I repeatedly wasn’t true to myself. I trusted an unreliable outside source more than I did my inner, reliable, self. Hard to acknowledge, but painfully true.

Two
I manifested this. Me. No one else.
It was up to me to change course.

So I did.

I listened to the call. That tiny whispering voice inside.

A poem rolled out.

One poem became two, three, four and before I knew it there were two whole bundles full of heartfilling, pure, heartbreakcomforting poetry.

By me, for me.

I showed a few to a dear friend. ‘Share this with the world. So many people are in pain from a broken heart. They need this.’

My inner source agreed.

So I do.

‘Dark love’ and twin ‘Als alles leeft’ will soon be available for every soul, lost in heartbreaking loss, searching for a spark of light.

Providing that spark it will.

In the meantime I invite you to look in the mirror and hear that tiny whisper. What does your heart try to tell you?

💕

#sundaysenses #zinnigezondag #write #truestory #real #heartbreak #honest #mirror #poem
#poetry #loss #whisper #whispersoftheheart #writer #poet #healing #selfhealing #selfcare #takecareofyourself

Het is juli 2022.
Ik kom thuis na mijn allereerste in-m’n-eentje-in-een-huisje-aan-de-Franse-kust-schrijfvakantie.
Zintuigen opgeladen, ziel enthousiast, zin om thuis verder te schrijven.

Tot ik de drempel over ben.

De zin verdwijnt. De rest gaat op slot. Het voelt niet fijn.
Het liefst wil ik direct weer vertrekken.
Vluchten uit m’n eigen huis.

Het besef dreunt door de zomer: er is niets in mijn huis en tuin wat ik echt mooi vind. Niets waar ik twinkeloogjes van krijg.

In de herfst stuit ik per toeval op een serie meubels die mijn hart sneller doet kloppen. Mijn huis wordt al snel meer mij. Het werd tijd, na 15 jaar.

Door naar de winter. De tuin ligt er verzakt en zielig bij. Ooit VTwonen waardig, inmiddels een schim van het begin. En ook dat begin was niet van mij.
Er mist geur, kleur en speels genot.
De overtuiging dat ik geen tuin zou kunnen ontwerpen, gaat resoluut overboord.
Ik. kan. dit. wel.

Mei 2023
De tijm staat in bloei. Naast de salie en de rozemarijn in het kruidenlabyrinth.
M’n neusvleugels dansen in de geurenweelde. In het jonge, onstuimige gras dartelen mijn blote voeten.
De zon verwarmt het mediterrane terras. Ontkiemde zaadjes in de border steken voorzichtig hun eerste blaadjes boven de aarde uit.
Mijn ogen twinkelen.

Ik ben thuis.
💕

P.s. Nog heeeel even en dan zit ik in deze heerlijke zintuigenfeestjetuin op een bankje te genieten van nog meer eigen creaties, de dichtbundels Als alles leeft en Dark love. Geniet je mee? Als je hier je gegevens achterlaat, houd ik je op de hoogte.

#thuisineigentuin #thuis #eigen #sprookje #schrijver #dichter #creatie #eigenmaken #eigen #zelfrealisatie #creeerjemooisteleven #persoonlijkeontwikkeling #begintthuis #kleinestapjes #grootsresultaat #zintuigenfeestje #hemelvaart #hemelopaarde #alsallesleeft #darklove #genieten #write #writer

Even met de billen bloot, figuurlijk dan.

Hoewel…

Toen ik gistermorgen op de wc mijn behoefte achterliet, ontdekte ik nog 1 velletje wc papier op de rol.

Potver, dat is nou jammer (ik censureer even om het netjes te houden).

Ik gil naar beneden of er iemand wat kan komen brengen.

5 Minuten (en meer dan mijn geduld lang) later improviseer ik wat en ga zelf halen. Beneden kom ik mijn dochter van 15 tegen en bits ik eruit:

“Had je niet even wcpapier kunnen brengen? Ik riep nog.”

Haar reactie, even bits:

“Ik heb je niet gehoord, hoor. En ík heb het papier niet opgemaakt.”

En ze knalt de voordeur dicht.

Even later onder de douche realiseer ik me 2 dingen:

1. Het is de toon die de muziek maakt.

Ik zend irritatie uit en irritatie is wat ik terugkrijg. Het is niet wat ik zei, maar hoe ik het zei. Eigenlijk reageerde ze nog netjes.

2. Dit is een verhaal dat ik kan herschrijven.

Ik heb me de afgelopen maanden vaker afgevraagd waarom mijn puber om ogenschijnlijk niks geïrriteerd naar me doet en of ik daar wat aan kon doen. En nu valt, hop, een voorbeeld in m’n schoot. Een voorbeeld dat kansen biedt.

Want in plaats van de bekende rol van het opvoedende, lijdend voorwerp aan te nemen, kan ik een nieuw voorbeeld zijn. Een die verantwoordelijkheid neemt voor haar eigen aandeel. Een die ‘lead by example’.

Nog voor m’n haren droog zijn, stuur ik haar een berichtje met excuses.

En voor wie nog denkt dat excuses maken als ouder naar je kind gezagsondermijnend werkt: dat verhaal herschrijf ik bij deze heel graag.

Welk verhaal zou jij graag herschrijven?

Je hoeft er van mij niet voor met de billen bloot 😉.

Ben benieuwd!

Liefs, Diane

#truestory #story #verhaal #herschrijfjeverhaal #hsp #verhalen #storytelling #schrijven #content #onlineondernemen #oudennieuw #oldandnew #yourfuturestartsnow #goedevoornemens #dhyaanschrijft

Zo rond de tijd van Sinterklaas wordt het zoetjes aan tijd om terug te blikken.

Om te kijken wat er aan de deur klopt. Wat er nog binnen mag komen en wat achterblijft op de drempel van het nieuwe jaar. Tijd voor het schrijven of misschien wel herschrijven van je verhaal.

In de afgelopen 9 jaar bijvoorbeeld werd ik chronisch ziek, verloor ik m’n baan en werd ik een single mom met 3 pubers.

Maar ook…

investeerde ik in training en coaching omdat ik zielsblij werd van ontdekken wat er wel mogelijk is, (her)vond ik mijn passie voor schrijven en startte ik mijn eigen online onderneming Dhyaan.

Ik had bij de pakken neer kunnen gaan zitten, maar in plaats daarvan begon ik waar ik was en herschreef mijn verhaal…

Inmiddels bruis ik.

Van de Schrijfreis waarin ik elke week zielsgelukkig mijn kennis deel en samen met prachtige onderneemsters schrijf. En waarin we elke keer een ander, meer of minder nieuw stukje van ons binnenste op papier zien verschijnen.

En van de plannen:

Er komen 2 dichtbundels aan, met gedichten in 2 talen. Een open deur, want ze waren er al. Maar soms sta je voor een open deur en zie je hem niet. Nu wel, dus kun jij ze binnenkort ook zien.

2 Boeken in wording gaan wat meer tijd vragen, maar ook die gaan in divine timing ontstaan.

Workshops offline en online zitten ook in de pen. Over jezelf ontmoeten op papier, schrijfmagie en storytelling, je stem(ming) ontdekken, doorbreken van (schrijf)blokkades en meer.

Ik. Jij.

We willen eigenlijk maar 1 ding: Van Betekenis Zijn. Voor onszelf én voor anderen.

Wil jij ontdekken wat er mogelijk is en je verhaal (her)schrijven, beginnend waar je bent?

Klik hier voor meer info.

Liefs,

Diane

Writing is the art

of a listening heart

Deze uitspraak van Julia Cameron ‘says it all’.

Als ik schrijf, hoor ik mezelf beter.

Zie ik mezelf beter dan in de spiegel.

Schrijven gaat naar binnen.

Naar de spiegel van de ziel.

Luister naar het gefluister.

Hoor je wat het zegt?

p.s. het mag ook ongerijmd zijn

p.p.s. Wanna write with me?

Reminder: zelfs al ben je nog zo divers en uiteenlopend in je kennis, kunde en interesses.

Het is allemaal jij en jij bent prima te rijmen.

Voor meer mensen dan je denkt.

Ben ongerijmd jezelf.

Deel de verhalen die je te delen hebt.

People are waiting for you…

#dhyaanschrijft #zinnigezondag #sundaysense #rijmen #schrijven #content #delen #ondernemen #verhalen #storytelling #story #storytellingfromtheinsideout

p.s. Ook als je alleen maar halleluja te melden hebt.

“Ik deel wel stories, want die zijn luchtig en vluchtig, maar ik schrijf al een poos geen ‘echte’ posts meer. En ik weet niet waarom. Ik heb niks te vertellen, terwijl ik heel veel te vertellen heb.”

Het is de 1e coachcall in de Schrijfreis en we zijn 5 minuten bezig als ze zegt: “en dan kom ik aan met m’n Halleluja”. Waarop ik eruit floep: “Wat is er mis met Halleluja?”

Deze deelneemster voelt zich bezwaard om haar positieve, luchtige boodschap naar buiten te brengen in een wereld vol angstberichten. Alsof haar boodschap geneuzel is tussen de oorlogs- en andere crisesberichten die dagelijks voorbij komen.

Het brengt me terug naar de bevalling van m’n dochter 19 op 20 maart 2003, de nacht van de inval in Irak. Terwijl ik weeën wegpuf, komen via de tv oorlogsbeelden de slaapkamer in. Hoewel ik mijn mans behoefte aan informatie begrijp, beter dan mijn eigen behoeften, trek ik dit echt niet. Dode vrouwen en kinderen om me heen terwijl ik leven op de wereld aan het zetten ben. Het golft door me heen. Dit wil ik nu niet dragen. Schuldgevoel flitst voorbij, maar de tv gaat uit.

Het zien van leed is genoeg om het mee te gaan dragen en dat meedragen lijkt altruïstisch, want gedeelde smart en zo, maar dat is het niet. Het leed aan de andere kant wordt niet minder. Het geluk aan deze kant wel.

In het meedragen van andermans leed, verdwijnt de ruimte voor licht en luchtig bij jezelf. Of zoals de deelneemster het verwoordt: “ik heb niks te vertellen, terwijl ik zoveel te vertellen heb”.

De positieve boodschap blijft binnen, terwijl die buiten zo nodig is.

Hoopvol. Blikverruimend. Liefdevol.

Meer licht is meer dan welkom. Het ontkent het leed niet, het zet er (mogelijkheden tot) geluk naast. Het is geen ‘geneuzel’, het is waardevol en onmisbaar.

Deel het. Breng het naar buiten.

Wat er mis is met halleluja?

Helemaal maar dan ook helemaal niks…

#waarheid #schrijfreis #story #bereal #lichtschijnen

p.s. Creëer je eigen waarheid