2 juli 2017
Het was dag 3 van de ‘Pak je podium’ 5 daagse van Eva Brouwer over jezelf laten zien. De opdracht was: “Ga leuk op de foto… En kom daarbij een beetje uit je comfortzone.”
Op de eerste selfies zag ik eruit als een bang vogeltje. Zucht. Nog even dooroefenen.
Tig selfies later was ik niet alleen de comfortzone uit, maar kreeg ik er zelfs plezier in. Het resultaat was een compilatie van niet-standaard ‘leuke’ foto’s. Dat Eva van een aantal inzendingen een afdruk zou laten maken, verlaagde de drempel om de compilatie ook te durven posten in de facebookgroep.
Terwijl ik wachtte of mijn foto gekozen zou worden, ging de telefoon:
“Het duurt niet lang meer. Kom je?”
Hup, in de auto naar het ziekenhuis. De laatste uren van mijn 2e moeder waren aangebroken en ik wilde er zijn voor haar en mijn vader.
Om half 8 sliep ze in onder begeleiding van “One way wind” uit de speaker van mijn telefoon.
Die nacht zat ik met pen en papier rechtop in bed. Herinneringen. Eentje drong zich op. Het was het verhaal dat vrijwel niemand van haar familie kende. Mijn pen vloog over het papier tot het er stond: het verhaal van de stille heldin.
Het tintelde over mijn hele lichaam. Dit verhaal wilde niet alleen geschreven, maar ook uitgesproken worden. Door mij. Degene die op de middelbare school bij elke spreekbeurt trilde als een rietje.
Zucht. Eerst maar even slapen.
Terwijl de afscheidsdienst vorm krijgt, groeit de drang om het verhaal te vertellen. Intussen hoor ik dat ik een afdruk gewonnen heb.
De noodzaak wordt groter dan mijn podiumvrees. Of eigenlijk doet die er niet meer toe. Ze verdient een waardig afscheid en met dit verhaal kan ik haar dat geven.
Haar afscheid is prachtig. 125 Gasten luisteren ademloos naar het verhaal van de stille vrouw, die met haar stem mijn zoon redde van de verdrinkingsdood.
De 5 daagse heb ik niet afgemaakt en droog hield ik het ook niet, maar sjonge wat was het bijzonder om er te staan en dit verhaal te vertellen. Sinds die dag weet ik dat de magie begint aan de rand van de comfortzone en een beetje er overheen. Thank you, Eva.